Susza w Iraku ujawniła 3400-letni pałac tajemniczego królestwa. Archeolodzy znaleźli też co najmniej dziesięć fragmentów płytek z inskrypcjami.

Obniżenie poziomu wody w zbiorniku retencyjnym w Mosulu ujawniło „jedno z najważniejszych odkryć archeologicznych” jak stwierdzili archeolodzy. Jest to 3400-letni pałac Królestwa Mitanni.

– Znalezisko jest jednym z najważniejszych odkryć archeologicznych w prowincji w ostatnich dziesięcioleciach i ilustruje sukces współpracy kurdyjsko-niemieckiej – powiedział Hasan Ahmed Kasim, kurdyjski archeolog starożytności.

W ubiegłym roku zespół archeologów rozpoczął ewakuację zabytków z ruin odkrytych na brzegach Tygrysu. Ruiny te są pozostałościami królestwa, które istniało między 1500, a 1300 rokiem przed naszą erą.

– Królestwo Mitanni jest jednym z najmniej zbadanych państw starożytnego Bliskiego Wschodu” – powiedział archeolog Ivan Puljiz z Uniwersytetu w Tybindze. – Nie zidentyfikowano nawet stolicy Królestwa Mitanni – dodał.

Jednak zespół archeologów miał tylko krótki czas na prace, ponieważ poziom wody zaczął się ponownie podnosić, przez co ruiny ponownie pokryła woda. W ruinach pałacu odkryto co najmniej 10 glinianych płytek.

– Znaleźliśmy także pozostałości kolorów ścian w jasnych odcieniach czerwieni i błękitu – powiedział Puljiz. – W drugim tysiącleciu p.n.e. freski były prawdopodobnie charakterystyczne dla pałaców starożytnego Bliskiego Wschodu, ale rzadko są zachowane. Odkrycie malowideł ściennych w Kemun jest sensacją archeologiczną – dodał entuzjastycznie archeolog.

Teraz grupa naukowców, już w Niemczech, spróbuje rozwikłać glinianą zagadkę. Mają oczywiście nadzieję, że płytki ujawnią więcej informacji o królestwie Mitanni, które kiedyś istniało w rejonie Syrii i północnej Mezopotamii.

Królowie Mitanni byli w większości indoeuropejscy, ale używali języka huritów – miejscowej ludności, która nie była indyjsko-irańska.

Znaczenie niedawno odkrytych glinianych płytek jest tym ważniejsze, że do tej pory nie odkryto żadnego innego źródła, a cała wiedza o tym królestwie opiera się głównie na asyryjskich, hetyckich i egipskich źródłach i inskrypcjach w Syrii.

Źródło: rtvslo.si