Projekt nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji w sylwestra – 31 grudnia 2018 roku. Zakłada on szereg istotnych zmian.

Przede wszystkim zmieniona ma być nazwa samej ustawy z „ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie” na „ustawę o przeciwdziałaniu przemocy domowej” – tu nie mam większych zastrzeżeń. Definicja zostaje po prostu rozszerzona, co jest zrozumiałe w czasach, gdy często ludzie mieszkają pod jednym dachem z innymi osobami,  nie będącymi ich krewnymi.

Jako przemoc domowa dotychczas uważane było „jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste”. W nowej wersji „jednorazowe” zniknęło.

Ta zmiana jest zupełnie niezrozumiała. Czasem jeden raz zostaje unaoczniony, jako wierzchołek góry lodowej. Jeden siniak zostaje zauważony przez lekarza, a wreszcie ofiara jeden raz zdobywa się na odwagę, by przeciwstawić się oprawcy. Trzeba znać cały mechanizm przemocy domowej, by zrozumieć istotę problemu. Wiele sytuacji nigdy nie ujrzy światła dziennego, dlatego ten jeden raz może decydować o czyimś życiu.

Zmiany są również wprowadzone w systemie zakładania Niebieskiej Karty. Teraz zakłada się ją z urzędu. Po wejściu w życie zmian będzie potrzebna zgoda ofiary – tej ofiary, która jest słabsza, często uzależniona psychicznie i ekonomicznie od sprawcy. Wystarczy przejrzeć wiadomości na stronach policji, by zobaczyć, jakie są fazy przemocy i jak często dochodzi do tragedii.

Następną zmianą jest to, że sprawca przemocy będzie miał dostęp do dokumentacji na swój temat – wyobraźcie sobie Państwo sytuację, gdzie toczy się sprawa rozwodowa, walka o dzieci. Jedno z małżonków chce ochronić swoje dziecko i walczy prezentując kolejne dowody w sądzie. Czasem liczy się element zaskoczenia, dowody, których nie wolno ujawnić. Przemocowcy są często świetnymi manipulatorami. Mając dostęp do dokumentacji będą umieli zręcznie wybrnąć i wytłumaczyć swój czyn.

Pamiętajmy, że ofiarą przemocy domowej może stać się każdy z nas. Niezależnie od płci, wieku, wykształcenia czy statusu społecznego. To na nas, jako na społeczeństwie, ciążą obowiązek pomocy.