Niewiele osób o tym wie, ale cmentarz choleryczny, nie jest jedynym cmentarzem epidemicznym w Warszawie. Była jeszcze jedna, dużo starsza nekropolia w której spoczęły ofiary dżumy. Obecnie z cmentarza został jeden tylko pomnik, który stoi w samym środku parkingu.

Pomiędzy ulicami św. Wincentego, Ostródzką i Malborską znajdziemy osamotniony pomnik poświęcony ofiarom dżumy z 1708 roku. Pod mogiłą spoczął ojciec z synem i córką. Fundatorem pomnika jest nastomiast osamotniona matka, czego możemy dowiedzieć się z epitafiu:

„Tu Michał Walemberger powietrzem ruszony z synem i córką leży, który od swey żony te pamiątkę odbiera, prosząc mijających do Boga o westchnienie na dusze leżących, w dzień drugi września wieku skończył, doczekał w rok Pański tysiąc siedemset ósmy”.

Nagrobek przeżył I i II Wojnę Światową, jego stan był jednak dość opłakany aż do 1997 roku, kiedy to dzielnica postanowiła go odnowić. Do tego czasu jednak naokoło powstały bloki, osiedla i parking dla samochodów w śroku którego stoi obecnie pomnik.