Nie żyje wybitny polski poeta Janusz Szuber. Miał 72 lata

Nie żyje wybitny polski poeta Janusz Szuber. Miał 72 lata. Potomek Ignacego Adama Lewickiego[2], prawnuk lekarza dr. Maurycego Drewińskiego (brata nauczycielki Teodozji Drewińskiej) i sędziego Bronisława de Rogala Lewickiego (prezes sądu, c.k. tajny radca z tytułem szlacheckim). Wnuk Józefa (1881–1967) i Józefy (1889–1974) Szuberów, przybyłych ze Lwowa do Sanoka w 1935 i zamieszkujących w domu pod obecnym adresem ulicy 2 Pułku Strzelców Podhalańskich 2

Urodził się 10 grudnia 1947, a w 1948 został ochrzczony w rzymskokatolickim kościele parafialnym w Krynicy. W 1967 zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym Męskim w Sanoku, w tym też roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Od tego czasu dotknięty chorobą, wskutek czego porusza się na wózku inwalidzkim.

Podczas studiów pod koniec lat 60. pisywał utwory o charakterze prozatorskim, a także pierwsze wiersze. Przez okres dwudziestu siedmiu lat tworzył poezję w tzw. sposób do szuflady. Na początku lat 90. postanowił upublicznić swoje wiersze, otrzymał nagrodę w lokalnym konkursie poezji i zadebiutował w 1994 przy udziale Miejskiej Biblioteki Publicznej w Sanoku. Pierwsze pięć tomików poezji, wydane w latach 1995–1996 nakładem dr Grażyny Jarosz z Oslo[35][36], określono umownie jako pięcioksiąg[37][13]. Wiersze Janusza Szubera zostały zauważone i docenione przez wybitnych poetów i literatów jak Zbigniew Herbert, Czesław Miłosz, Wisława Szymborska, Kazimierz Orłoś[38].

Utwory Janusza Szubera ukazywały się na łamach czasopism: „Tygodnik Sanocki” (publicystyka oraz wiersze)[13], „Głos Ziemi Sanockiej”[39][40], „Tygodnik Powszechny”, „Kultura”, „Sycyna”, „Nowa Okolica Poetów”, „Twórczość”, „Odra”, „Kwartalnik Artystyczny”, „Zeszyty Literackie”, „Akcent, „Rzeczpospolita” (w magazynie „Plus Minus” prowadził stały kącik felietonisty pt. Czytane na prowincji), „Voix d’encre”, „Archipel”, „Le Poligraphe”, „Books in Canada”, „Die Horen”. Jego wiersze przetłumaczono na co najmniej 15 języków. Jako twórca przyjął także pseudonim „Sebastian Rylski”. Został członkiem oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w Warszawie w latach 90. oraz PEN Clubu w 2000. W 1995 wraz z Tomaszem Korzeniowskim był współzałożycielem Stowarzyszenia „Korporacja Literacka” w Sanoku[42], którego był prezesem od 24 czerwca 1999 do czerwca 2000, w połowie 2002 wybrany wiceprezesem. W 1999 został stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Został redaktorem zeszytów „Acta Pancoviana”. W 2006 jego wiersz pt. Mgła, w tłumaczeniu Ewy Hryniewicz-Yarbrough, opublikowano w nieliterackim amerykańskim tygodniku „The New Yorker”.

Poeta urodził się i w drugiej połowie XX wieku zamieszkiwał w Sanoku w najmowanym mieszkaniu przy ulicy Henryka Sienkiewicza. W październiku 1999 poeta został odwiedzony w swoim mieszkaniu przez urzędującego premiera Jerzego Buzka. Później zamieszkał w kamienicy przy ul. Rynek 14 w Sanoku i tymże adresem zatytułował jeden ze swoich wierszy oraz jednocześnie tomik poezji, wydany w 2016. Zmarł rano 1 listopada 2020 roku.